De wielen van ons bestaan

Iedereen zou zich minstens eens per kwartaal de vraag mogen stellen: zorg ik eigenlijk wel goed voor mezelf? Niet als verplichting, maar als uitnodiging. Niet als een taak op een eindeloze to-dolijst, maar als een moment van reflectie, een pauze in de beweging van het leven.

Op welke wielen rijdt mijn leven? Zijn het stevige wielen, goed in balans, die mij vooruit helpen op een weg die ik bewust kies? Of hapert er iets? Schokken, een slingering, een gevoel van onrust?

In oude tradities wordt vaak gesproken over het leven als een rydwan, een wagen die voortbewogen wordt door verschillende krachten. In sommige opvattingen zijn dit de vier fundamentele aspecten van ons bestaan: het lichaam, de geest, de emoties en de ziel. Wanneer één wiel uit balans is – wanneer we ons lichaam verwaarlozen, onze geest overladen, onze emoties onderdrukken of onze ziel vergeten – dan raakt de hele wagen ontregeld.

Neem ik voldoende tijd om in stilte te zijn? Om niet te reageren, maar gewoon te zijn? Stilte is als een rustplaats langs de weg, een moment waarin we kunnen voelen waar we staan en waar we naartoe willen.

Neem ik voldoende tijd om in de natuur te zijn? Want als er één plek is waar de wielen van het leven weer in balans kunnen komen, dan is het daar. De natuur kent geen haast, geen dwang, geen agenda. De bomen onderhandelen niet met de wind, de rivier stelt geen vragen aan de berg. Alles stroomt in een ritme dat diep verbonden is met de essentie van het leven zelf.