"Je hoeft niet de snelste te zijn, maar als je blijft lopen, kom je er zeker. Zelfs als je af en toe de verkeerde kant op loopt."

De uitspraak "Je hoeft niet de snelste te zijn, maar als je blijft lopen, kom je er zeker. Zelfs als je af en toe de verkeerde kant op loopt." draagt een tijdloze wijsheid die dieper gaat dan het oppervlakkige begrip van doorzetten. Het resoneert met de kern van boeddhistische filosofie, waar de reis belangrijker is dan de bestemming.

In het boeddhisme wordt het leven gezien als een continu proces van verandering en beweging. Er wordt geen waarde gehecht aan snelheid of perfectie; het pad is uniek voor ieder mens. Deze uitspraak nodigt uit tot reflectie: het is niet de snelheid waarmee je vooruitgaat die telt, maar de intentie en aandacht waarmee je je reis bewandelt.

Het ‘verkeerd lopen’ is ook een essentieel onderdeel van dit proces. Boeddhistische leer stelt dat fouten en dwalingen geen mislukking zijn, maar kansen om dieper inzicht te krijgen. Zoals het water van een rivier zijn weg vindt rond obstakels, zo vinden wij ons pad ondanks – of dankzij – onze omwegen. Het zijn vaak de momenten waarop je verdwaalt, dat je ontdekt wat werkelijk belangrijk is.

Deze gedachte sluit ook aan bij het concept van ‘self-compassion’ in het boeddhisme. In plaats van jezelf te veroordelen voor wat er misging, kun je leren om mild te zijn voor jezelf. Vertrouw erop dat zelfs de verkeerde stappen je dichter bij jezelf brengen.

Deze uitspraak herinnert ons eraan dat de reis van het leven niet over prestaties gaat, maar over aanwezig zijn. Het is een uitnodiging om je tempo te omarmen, je fouten te accepteren, en met toewijding en vertrouwen verder te gaan. Want uiteindelijk is elk moment – zelfs de verkeerde richting – een stap dichter bij wijsheid en innerlijke rust.